نامه ای به خدا

این ماجرای واقعی در موردشخصی به نام نظرعلی طالقانی است که در زمان ناصرالدین شاه طلبه ای در مدرسه ی مرویتهران بود و بسیار بسیار آدم فقیری بود. آن قدر فقیر بود که شب ها می رفت دو رو برحجره های طلبه ها

می گشت و از توی آشغال های آن ها چیزی برای خوردن پیدا می کرد.یک روز نظرعلی به ذهنش می رسد که برای خدا نامه ای بنویسد. نامه ی او در موزه یگلستان تهران تحت عنوان "نامه ای به خدا" نگهداری می شود.

مضمون این نامه:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت جناب خدا!

سلام علیکم ،اینجانببنده ی شما هستم.

از آن جا که شما در قرانفرموده اید:span>"ومامن دابه فی الارض الاعلی الله رزقها"

"هیچ موجودزنده ای نیست الا اینکه روزی او بر عهدهی من است.»

من هم جنبنده ای هستم ازجنبندگان شما روی زمین.

در جای دیگر از قرانفرموده اید:

"ان الله لا یخلف المیعاد"

مسلما خدا خلف وعدهنمیکند.

بنابراین اینجانب بهجیزهای زیر نیاز دارم:

1- همسری زیبا ومتدین

2- خانه ای وسیع

3- یک خادم

4- یک کالسکه و سورچی

5- یک باغ

6- مقداری پول برای تجارت

7- لطفا بعد از هماهنگی به من اطلاع دهید.

مدرسه مروی-حجره یشماره ی ۱۶- نظرعلیطالقانی

نظرعلی بعد از نوشتن .....

نامه با خودش فکر کرد که نامه را کجا بگذارم؟می گوید، مسجد خانه ی خداست. پس بهتره بگذارمش توی مسجد. می رود به مسجد امام دربازار تهران(مسجد شاه آن زمان) نامه را در مسجد در یک سوراخ قایم میکنه و با خودشمیگه: حتما خدا پیداش میکنه! او نامه را پنجشنبه در مسجد می ذاره. صبح جمعهناصرالدین شاه با درباری ها می خواسته به شکار بره. کاروان او ازجلوی مسجد میگذشته، از آن جا که به قول پروین اعتصامی:

"نقش هستی نقشی از ایوان ماست آب و باد وخاکسرگردان ماست"

ناگهان به اذن خدا یک بادتندی شروع به وزیدن میکنه، نامه ی نظرعلی را روی پای ناصرالدین شاه می اندازه. ناصرالدین شاه نامه را میخواند و دستور می دهد که کاروان به کاخ برگردد. او یک پیک به مدرسه ی مروی میفرستد، و نظرعلی را به کاخ فرا می خواند. وقتی نظرعلی را به کاخ آوردند ،دستور میدهد همه وزایش جمع شوند و می گوید: نامه ای که برای خدا نوشته بودند،ایشان به ما حوالهفرمودند .پس ما باید انجامش دهیم. و دستور می دهد همه ی خواسته های نظرعلی یک بهیک اجراء شود.